Het jaar van de draak

Hai hai!

Ik ben een aap. Nouja, niet letterlijk dan (hoewel sommigen van jullie een andere mening zijn toebedeeld) maar volgens de Chinese jaartelling. De Vietnamezen gebruiken deze ook en mensen die in 1980 zijn geboren zijn apen.

2012 is het jaar van de draak. Nu heb ik van een Vietnamees begrepen dat apen en draken goed met elkaar overweg kunnen. Conclusie: ik moet een draak van een vrouw vinden. ;-)

De Chinese dierenriem kent twaalf cycli en mensen die in 1980, 1992, 2004 zijn geboren zijn dus apen. Draken zijn mensen die in 2012, 2000, 1988, 1976 (enzovoorts) zijn geboren. In Hue kwam ik een motorrijder tegen die 14 jaar het handlezen had bestudeerd. Hij zei, zonder dat ik mijn geboortejaar had gezegd, dat ik een aap was. Daarna bestudeerde hij heftig en hevig mijn hand en na verloop van tijd zei hij: je familie zal je altijd blijven steunen, je hebt een warm hart, als iemand je nodig hebt dan sta je er en je zit vol humor en creativiteit. Maar je bent niet altijd even vrolijk en denkt veel na. Pas op dat men geen misbruik van je goedheid maakt. Nu zijn dit natuurlijk allemaal inkoppertjes en je gelooft wat je wilt geloven, maar ik vond het sowieso wel tof dattie zei ik een aap was. Hij had 8,5 procent kans dit goed te raden. En uiteindelijk hoefde hij er geen geld voor, weer eens wat anders dan mensen die van te voren een prijs noemen om iets te zeggen wat je zelf uiteindelijk wilt horen.
Naast de aap en de draak heb je in de dierenriem nog de volgende dieren: de rat, de tijger, het paard, de hond, de os, het konijn, de slang, de geit, de haan en het varken. Je kunt het wel vergelijken met onze sterrenbeelden (waarin ik een schorpioen ben), alleen bij ons draait het om maanden en hier om jaren. De aap is op reis in het jaar van de draak!

Enfin, de reis. Hij loopt ten einde, maar ik heb nog een lekker stukje voor het laatst bewaard. Overmorgen pak ik de bus naar Saigon om bij Gabor te zien hoe Nederland Duitsland gaat pakken. Want mensen, wat een anticlimax zaterdag ey! Ik had de hele dag met een Deen opgetrokken en we hadden elkaar ongelofelijk opgenaaid en dan die wedstrijd die je 100 keer speelt en 99 keer wint en dan dit. Daarna was om 1.45 uur nog Portugal - Duitsland, hoewel ik een Duitser had beloofd deze samen met hem te kijken ben ik direct na de wedstrijd met mijn apenstaart tussen de benen weggegaan, met in mijn kielzog een aantal Vietnamezen die flink wat geld hadden verloren door op Ha Lan (Holland) in te zetten. Gokken op wedstrijden is hier hetzelfde als naar de supermarkt gaan in Nederland.

O ja, de reis. Vanuit Hanoi de bus gepakt naar Hue. Dat was een slaapbus en het viel me niks tegen. Hoewel ik niet gestrekt kon liggen, heb ik wel een uurtje of wat slaap gepakt tijdens de 14 uur durende rit. In Hue werd ik zoals gewoonlijk weer eens opgewacht door mijn locale fanclub die me allemaal naar het beste hotel wilden brengen. Hue is mooi en tussen 1800 en 1945 het middelpunt geweest van de Nguyen Dynasty. De Emporor van dit rijk, wat voor mij heel erg leek op een klein Angkor Wat (Cambodja), had op een gegeven moment 124 vrouwen, de oude snoepdoos. Maar bij geen een heeft hij kinderen verwekt. Hue was leuk voor een dagje, daarna ben ik afgedaal naar Hoi An.

Als je van pittoresk en authentiek houdt, dan is Hoi An de plek om te zijn. Met honderden kleermakers en smalle straatjes die nog hartstikke origineel zijn, is dit de plek waar ik me uiterst comfortabel voelde. De Nederlanders hebben hier natuurlijk ook nog hun invloed gekend. En ja, nog even wat kleren op maat laten maken zodat ik straks in Nederland er weer als een heertje bij loop (in plaats van zwerver nu). In Hoi An heb ik nog ouderwets een fiets gehuurd en ik kon het nog, ik ging als de brandweer!

Na Hoi An was het tijd om richting de strandhoofdstad van Vietnam te gaan: Nha Trang. Slechts 11 uurtjes met de bus en hoppa je bent er. Ik kwam nog een meisje uit Twente tegen wat uiteindelijk weer de collega van de vriend van mijn nichtje Annemarie bleek te zijn dus de wereld is klein buiten Nederland. In Nha Trang ingecheckt in een hostel, de Loneley Planet beschreef dit hostel als: voor je rust moet je hier niet komen. En dat bleek ook zo te zijn. Ik kwam in een dorm terecht met 8 mensen, voornamelijk jonge Engelsen die last hadden van vooral 1 ding: hun seksuele driften. Om 3 uur 's nachts de eerste avond ben ik getuige geweest van een real life soap waar de schrijvers van GTST hun vingers van zouden aflikken. Een beknopte samenvatting:

Andy was dronken en had bekend dat hij geen 19 jaar was, maar 18 jaar. Ook was hij tijdens het naaktzwemmen beroofd van 2 miljoen dong (een kleine 80 euro). Iedereen was die nacht voor hem verdacht.
Mandy was lazerus en had die middag seks gehad met Tom. En 's avonds was ze met Tim (bijna hetzelfde als je dronken bent) naar het strand gegaan wat Tom deed besluiten om drunken Daisy maar te nemen.
Caroll was van haar padje en heeft een uur in de douche gehuild omdat ze in het water was geduwd met haar Iphone in haar handen.
Gareth was stomdronken en liep iedereen uit te foeteren omdat hij (naast het feit dat zijn Ipod en portemonnee was gestolen op het strand wat hem overigens weinig kon schelen) zijn kussen kwijt was. Zijn kussen lag overigens op de grond bleek na anderhalf uur.
Joe was niet meer dronken omdat hij op het begin van de avond al had gekotst maar was gewoon erg vervelend.

Een paar keer heb ik mezelf flink in mijn wangen moeten bijten om niet in het schaterlachen uit te barsten. Allemaal jonge mensjes die hartstikke naief alles doen waar juist voor gewaarschuwd wordt om niet te doen, vooral als je dronken bent ben je een gemakkelijk doelwit.

Een paar dagen later heb ik nog een snorkeltochtje na Ebony Island en Mot Island geboekt. Het snorkelen viel me allerminst tegen, hoewel het geen Bonaire of Filippijnen is, heb ik nog redelijk wat koraal en tropische vissen onder me door zien gaan.

Als je rust wilt hebben, dan is Mui Ne de geschikte plek om even bij te komen van alle hectiek die je in Nha Trang om de oren vliegt. In vijf uur ben je er vanuit Nha Trang en ik vond er een geschikt plekje om te crashen voor slechts 6 dollartjes per nacht. Het Vietnameze eten is supergoed en ik zeg niks over de seafood want dan wordt iedereen gek (kreeft, krab, oesters, schelpen, ze zitten in mijn buikje hoor!). Hier aangekomen ben ik meteen op onderzoek gegaan om de openingswedtrijd van het EK te zien en na een tiental tentjes te zijn afgestruind vond ik de perfecte plek waar de prijs van de drank (50 eurocent voor een halve liter Saigonbier) en de grootte van de televisie (minimaal doorsnee van 140 centimeter) in balans was. Dat er tijdens de wedstrijd regelmatig ratten over mijn voeten liepen maakte me niet uit, de omgeving was meer dan vermakelijk.

Overigens: in mijn vorige reisverslagje heb ik nogal lyrisch over Uncle Ho gedaan. Maatje Kjelhopper zei al terecht dat dit een noordelijk beeld was. Hier in het zuiden is niet iedereen even gecharmeerd van de Great Father, maar dat leg ik in mijn laatste blogje nog wel uit. Er zijn nog wel wat strubbelingetjes tussen het Noorden en Zuiden, wat vooral te maken heeft met de Vietnam war en wie aan welke kant heeft gestaan, maar hoe dat precies zit ga ik de komende dagen onderzoeken als ik bij Gabor ben. Het plan is nog om een aantal dagen de Mekong Delta te doen en de Chu Ci tunnels te bezoeken, waar ook de Vietnam war zich heeft afgespeeld.

Goed, dit is mijn voorlaatste reisverslagje...de laatste zal La Grande Finale zijn waarin de conclusies getrokken zullen worden over deze fantastische trip. Welk land denk jij dat op nummer 1 komt te staan? Welke onderneming zal mij deze trip het meest bijblijven? C'est le ton qui fait la musique.

Groeten!

De aap