Island in the sun

Zaterdag 12 januari 2008

Island in the sun

Nou brave goedhendrikjes vamme, allereerst een ieder bedankt die mij een groet goodbye heeft gegeven en me succes heeft gewenst met deze trip hier via de e-mail. Doet me deugd. Vind ik leuk. Ik ga jullie allemaal persoonlijk mailen als ik daar meer tijd voor heb. We hebben een winnaar in Anus-gate. Ik had mijn derrière niet afgeveegd, da’s voor mietjes, gewoon doorgaan en niet zeuren, poep wordt als het droog is hard en die korsten vallen er op vanzelf wel af. Nee grapje. Niemand minder dan de man die als geen ander drollen leggen kan (Dr. Drol in de volksmond) had het juiste antwoord geraden. Aaf/snavel, je kunt je prijs komen ophalen hier in Campo Alegre, ze spreekt geen Nederlands maar wel Spaans, kan goed koken, is vruchtbaar en erg onderdanig. Ja mensen: ik ben netjes na het gebruik van het sanitair onder de douche gekropen om alles maar eventjes goed te wassen (zonder washandje, hihihihihihiiii dat dan weer wel), maar ik zal eerlijk zijn: jullie leuke originele antwoorden hebben mij doen schuddebuiken van plezier. En sommigen van jullie zijn ook ziek, ga je laten nakijken! Ik ga geen namen noemen (Bettus, foei!). Op het einde weer een nieuwe quizvraag om jullie toch een beetje proberen warm te houden ondanks de lap tekst die nu weer voor jullie klaar ligt.

Ik zal maar bekennen: de eerste dagen waren zwaarder dan ingecalculeerd. Op een luchtbed slapen is in principe de beste manier om je rug officieel te verneuken (www.nieuweherniainaantocht.nl/ouch) en bij gebrek aan meubilair is op de grond zitten ook best spannend en sexy. Maar de draai die je normaal gesproken aan het rad van avontuur geeft, krijg ik ook steeds meer te pakken. Een van de eerste dagen meteen maar een sim-kaart voor hier geregeld. Zo wordt bellen of gebeld worden makkelijker dan de 2,25 euro die ik nu per minuut betaal om iemand te spreken. Mijn rechtstreekse nummer is 005999-6616651 en met onze vriend van de www.belpiraat.nl kun je volgens mij nog goedkoper bellen. Het strand is inmiddels ook geconfisqueerd. Wilma nam me mee naar een strandje vlakbij ons huis. Daar aangekomen vlogen de whisky-cola’s me om de welbekende oren. Je kon gewoon door het glas heenkijken, zoveel whisky zat erin. Daar kan de horeca in Nederland een voorbeeld aan nemen. Al snel zag ik dubbel en daarna kwam de brabbelpraat maar dat kon me niet beletten om even een duik te nemen in de mooie blauwe zee die voor mij lag te wachten. We zaten op een terrasje wat in de zee uitmondde dus met een klim over de reling was het slechts nog een dappere duik die mij scheidde van het azuurblauwe water. Ik sprong en kwam terecht in een bad met allemaal Nemo’s. Wat is dat water helder, je durft er bijna niet een plasje in te doen omdat dat wel heel erg opvalt, hihi, soms ben ik ook zo stout. Ik zag ook een zwerm vissen die niet op palingen leken maar wel de lengte ervan hadden, groen waren en op een muziekinstrument leken, ja jullie weten dat ik het over de trompettervissen heb. Wat een leuke beestjes zijn dat zeg. De avond afgesloten met een duik op mijn luchtbed en de hele tijd een mug in mijn oren. Inmiddels al wel lek als een mandje gestoken door alle muggen die hier zoemen, maar ik heb al mensen gezien die het slechter dan ik hadden getroffen. Aan de andere kant, ik heb al een paar nachten gehad dat ik ’s nachts met een Antilliaans Dagblad als muggenmepper in mijn hand stond te vechten als een eenmansguerrillabeweging tegen die beesten. Dan had ik er een paar doodgeslagen tegen de muur, het bloed van mij zat in die hongerbuikjes van hun en dan dacht ik rustig te gaan slapen. Niks minder. Ik had het licht nog niet uit of de volgende patrouille maakte aanstalten rondom mijn lichaam te gaan cirkelen. Op een gegeven moment wilde ik vrede tekenen door maar 1 been buiten boord te leggen wat lek geprikt mocht worden maar daar nemen die beestjes niet genoeg mee. Ze moeten per se in de buurt van je oor blijven om hun superioriteit te vertonen.

Op de redactie gaat ook alles goed. Ik heb toch wel een auto nodig en daar dan ook mee bezig geweest, alleen carnaval komt er hier aan en er was niks fatsoenlijks meer te regelen. Ik kon wel meerijden met collega’s maar wilde niet afhankelijk zijn omdat ik toch wel een beetje buiten Willemstad woon en de afstanden hier, ondanks het kleine eiland in de zon, niet te lopen zijn. Maar goed, afgelopen zaterdag zou ik krijg mijn auto krijgen, via via iets weten te regelen wat als het goed is rijd, dus dat is goed. Het is een Mazda geworden, maar het zou net zou goed als overdekte koektrommel met wielen door het leven kunnen gaan. Ik heb er ook airco inzitten: als ik het raam opendraai tocht het lekker door. Maar mensen wat is het warm hier. Hou op schei uit. De parels met zweetdruppels sijpelen langs mijn slaap naar beneden als wielrenners die vol epo de berg uit de koninginnerit van de Tour de France omhoogfietsen. Ik moet elke dag een schoon shirt aan omdat ik anders net lijkt alsof ik aan een wet t-shirtcontest heb meegedaan. Worden jullie al opgewonden? Nou, ik wel hoor! Die gasten weten trouwens niet wat autorijden is hier, je moet echt uit je doppen kijken keer tien anders is het blikschade. Continu groot licht aanhouden, slechts één licht wat werkt, rechts inhalen, lukraak invoegen, halverwege op de weg stoppen om een mooie vrouw te groeten, geen gordels, dronken rijden en ermee wegkomen, geen knipperlicht hebben wat werkt zodat je ’s avonds op je hoede moet zijn, over de centrumring heen (snel)wandelen alsof het een wandelpad is, geiten die op de weg staan alsof het een weide vol groen gras is, gaten zo groot als maankraters in het wegdek, nee het is hier makkelijker om een ongeluk te krijgen dan een no-claim opbouwen. Volgende week krijg ik mijn eigen definitieve auto, het wordt ook een Mazda, het is zelfs een stationwagenachtig iets. Ik heb ‘m al gezien, een plaatje heur. De foto’s houden jullie tegoed. Omdat ik de drie dagen dat ik op mijn luchtbed slecht had geslapen, heeft Wilma gelukkig een bed voor me geregeld. En wat heb ik die nacht lekker geslapen. Doornroosje valt in het niet bij mijn superduperextrapowernap. Ik merk dat omdat het hier zo fucking warm is dat ik lichter slaap en dus meer energie nodig heb. Ik zoek de balans.

Hey befhazen van me! Zijn jullie er nog bij? Makamba Johnny hiero. Zondagnacht van 13 op 14 januari is er bij ons ingebroken. Terwijl wij het slijm in de vorm van een trechter rond onze mondhoeken hadden hangen en prinsheerlijk lagen te knorren in het Walhalla van dromenland is er iemand zo sociaal geweest bij ons in huis te komen. Gelukkig niks van mij gestolen omdat ik alles op mijn kamer had liggen, maar Wilma is een tas met spullen en make-up van vijfhonderd euro kwijt wat in de kale woonkamer lag. Ik heb hier overal tralies voor de deuren, ramen, zelfs het terras is omheind met tralies op 1 raam na en daar is onze nieuwe huisgenoot doorheen gekropen met zijn lepe lichaampje. Daar wordt nu ook een hekwerk omgeplaatst dus dan kan er echt niemand meer in, of uit. Het voelt alsof ik in een hondenhok zit, gekscherend noem ik het af en toe de Pauperen Kooi. In de nacht van 14 op 15 januari ook de hele tijd last gehad van eikeltjes die vuurwerk in onze tuin gooiden. Lag ik net lekker weg te dommelen, kreeg ik zo’n knal om de oren. En dan zie je ook de hele tijd een schaduw van een persoon in je gordijn, dichterbij komen en weer weggaan. Echt veilig voel ik me niet. George, ouwe commando, misschien kan ik jou met mijn achtentachtig Antilliaanse Airmiles even uitnodigen om de orde hier te herstellen, dan zullen ze wel anders piepen. Al die dingen hebben me wel doen beseffen dat ik misschien een verkeerde keuze heb gemaakt met betrekking mijn huisvesting, ik ga iets anders zoeken! Dit is niks, de container met spullen komt pas over twee weken en ik zit dus elke avond als ik thuis kom in een leeg huis, de leguaantjes of salamanders die over de muur heersen als Karel de Grote in zijn beste tijd over Europa niet meegerekend. Ik zit hier ook niet echt met andere studenten of stagiaires en die moet ik natuurlijk wel temmen. Helaas voor mij is echt al heel veel vol, het wordt echt lastig iets te vinden omdat carnaval eraan komt. Maar ik zal blijven zoeken. De opdrachten in op mijn stage beginnen te komen., inmiddels mijn eerste persconferenties bezocht en al wat artikelen gepubliceerd in het Antilliaans Dagblad. De knallers moeten nog komen, maar het vuurwerk zit al in me. Mijn inspiratie om over bepaalde dingen te schrijven hier groeit met de dag, ik ben niet onzeker omdat ik de vrijheid krijg om te discussiëren over bepaalde zaken. Kwestie van: Gewoon een eenvoudige stroom van mijn hersenen naar mijn ledematen en mijn pen bevestigd het.

O ja, ik ben al op de lokale radio geweest hier. Geen handtekeningen gaan vragen nu alstublieft, wordt maar lid van mijn fanclub. Postadres: Willem Marislaan 605, 6717 HC, Ede. Ik reed in mijn koektrommel naar huis en ze speelden een spelletje waarin ze achterstevoren een nummer afspeelden. Dat moest je dan raden en je kon een telefoonnummer draaien. Ik, spelletjesfanaat als ik ben (nog nooit verslagen met Mens-Erger-Je-Wel), draaide dat nummer in een recalcitrante bui en pats boem. Meteen in de uitzending. Die kerel vroeg iets in het Papiaments aan mij, ik zei: ja met mij is alles goed. Hij: maar dat vroeg ik niet. Ik: maar dat antwoordde ik wel. Hij: lachen. Ik: giechelen. Wij: lol voor twee en eeuwige vriendschap. Kortom: radio op zijn top. Ik lekker enthousiast, radiomaker als ik ben, meedoen en ik had het juiste antwoord geraden: Travis, Why does it always rain on me. Nu heb ik 1 punt gewonnen, als ik nog drie keer een punt win, dan kan ik een kratje bier ophalen. I’ll keep ya posted about that!

Dit is wel weer ff genoeg voor nu, binnenkort zal ik jullie het verhaal vertellen over koraal wat zowel een anus als mond tegelijkertijd is. De vraag aan jullie: eet je dan uit je anus of poep je uit je mond? De kringspier blijft intrigeren. Fascinerend. Aan het werk jullie! De economie moet draaien, vergrijzing komt eraan, recessie ligt op de loer. Come on!

Rustig aan iedereen.

Ruuth