Avonturen in de avonduren

Hey jij ook hier. Wat leuk dat je weer een poging waagt de avonturen van je favourite mutherfucker te bekijken. Er is weer het een en ander gebeurd kan ik je met gepaste trots vertellen. Brand los! Okiedokie. Na een dag noeste arbeid kwam ik ‘thuis’ in de pauperen kooi. Er brandde geen licht buiten, ‘wat vreemd’ was mijn logische eerste gedachte. Ik ging naar binnen, deed een lamp aan, die deed het niet. ‘Kut’ was mijn eerste reactie. Het zal toch niet? En jawel, de stroom was afgesloten. Heerlijk. Pikkedonker, het enige wat ik had was mijn citronellakaars om meneertje mug enigszins buiten te houden. De airco deed het niet meer, de rekening was niet betaald. En toen was het nog maar half acht. Ik was er zo klaar mee, toen ben ik voor straf maar een aantal biertjes gaan halen om wat alcohol in mijn bloed te krijgen, na een eerdere tip dat muggen hier niet van houden. Die stelling kan ik meteen ontkrachtigen. They lovin’ it. Ik voelde me net een kraker, het bloedrode anarchistische teken op mijn gitzwarte t-shirt en de gebalde vuist in de lucht ten teken van volle vrijheid zou het feest compleet maken. Alleen had ik hier niet voor gekozen, in tegenstelling tot de geitenwollen naar zuurdesem ruikende natuurnotenvreters die standaard GroenLinks of Nederland Transparant stemmen. Twee dagen zonder stroom gezeten, lekker. Je beseft pas in wat voor luxe je leeft als het er niet meer is, zoveel dingen zijn zo vanzelfsprekend in onze tijd. Nu doet de stroom het weer, maar als het sprookje werkelijkheid wordt, kan ik vrijdag 14 januari een nieuwe kamer betrekken. Via het wereldwijde web ben ik op kamers gaan reageren als een gek, maar keer op keer ging het niet door. Toen kwam ik via een tip bij de site casacama.com terecht en zij hadden wel twee studentenkamers voor een schappelijke prijs. Ik meteen toegehapt als een piranha die al twee weken geen bloed heeft gehad maar ook hier werd ik uiteindelijk teleurgesteld na eerst een wortel te zijn voorgehouden. Toen kwam die gast met een alternatief, ik kon een appartement op een studentencomplex huren. Was het eerst 400 euro per maand, ik heb er 70 eurootjes van af weten te snoepen op voorwaarde dat ik de airco niet gebruik. Dan koop ik wel een grote ventilator die ik naast mijn bed zet. Nu heb ik dus, als het goed is, een eigen badkamer, keuken, slaapkamer en wireless internet tot mijn beschikking en zit ik tussen andere stagiaires. In vergelijking met een normale studentenkamer die ik eerst zou betrekken scheelt het me maar 40 euro per maand, dus ik zei: DEAL!! Nu kan mijn queeste eindelijk met succes worden afgesloten. Ik heb iets wat ik wil. Het heeft me echt veel moeite gekost, maar ik denk dat dit het beste resultaat is wat ik kon krijgen. Ik ben echt blij dat ik hier weg ben. Wij zijn op ‘goede’ voet met ‘gezonde’ spanningen uit elkaar gegaan. Nog wat verwijten over en weer geslingerd, je kent het wel, ouwe jongens krentenbrood, opeens ouwe koeien uit de sloot. En die ouwe koeien uit de sloot, ik werd er gek van. Ik vatte teveel dingen te letterlijk op, maar als iemand iets in een bepaalde context tegen mij zegt dan ga ik ervan uit dat zij dat ook zo bedoeld. En zij bedoelde dat dan weer niet zo. Ja, zo ken ik er ook nog een paar. Ik heb ook aangegeven dat ik me verkeken heb op de situatie. Klaar. Einde dit hoofdstuk, op naar het volgende avontuur. Update: ik zit nu in mijn appartement. Nou, er is een nieuwe koning in Curaçao en zijn naam is Ruuth. Wat een vette toko hier, plaats zat dus kom maar langs zou ik zeggen. Een eigen slaapkamer, eigen badkamer, eigen woonkamer, zitbank, zitstoel, tafel met stoelen, koelkast met vriesvak, keukenblok, kookhoekje, wireless internet, relaxte mensen. Hoe je van niets naar iets kunt gaan. De tranen sprongen met nog net niet in de ogen. Waar de tranen me wel van in de ogen sprongen was het moment dat ik van mijn eerste huurauto afscheid moest nemen. Vrijdag een nieuwe Mazda gekregen. We, die knotsgekke donkerblauwe Mazda 323 en ik, hebben toch in korte tijd veel kilometers samen doorgebracht maar aan elk goed verhaal komt een eind. Ondanks een lekke band en een accu die het niet meer deed zijn we vaak erg intiem geweest. Nu heb ik The White Power turbobenzine injectie en gniffelend lach ik in mijn vuistje. Deze auto is echt een klasbak eerste klas. Hij lijkt echt zoooooo op de Bassie & Adriaan auto van vroeger. Alleen dan wit en veel liever, leuker en welbespraakter. Als ik mijn lampen aan doe dan komen die lampen als twee oogjes uit de voorkant. Ik was aan het rijden en betrapte mezelf erop bij een rood stoplicht op het stuur te slaan en te roepen: DROMMELS, DIE CLOWN EN DIE ACROBAAT WEER!!!! Net zoals de Baron in zijn goede tijd deed als Vlugge Japie of B01 weer iets in de soep had laten lopen. Gheghe. Nee, dit is echt een sportautootje, de foto’s zullen het beamen. Alleen ik heb de knop van de radio nog niet gevonden en dat is een kwade zaak in verband met mijn personele activiteiten op de radio hier. Maar mijn kinderhand was snel genoeg gevuld en ik voel een goede basis voor een stevige vriendschap tussen mij en Mazzie.

Ik heb me serieus afgevraagd toen het even niet meezat waarom ik juist weer in deze situatie ben terecht gekomen. Heb echt het gevoel gehad dat ik alles van te voren zo goed geregeld had. En dan gaat het weer de andere kant op. Maar ik heb erover nagedacht en een theorie ontwikkeld, ik geef het de naam ‘passing ships’ mee. Nou, zoals je weet iedereen wordt ouder, je leert, ontwikkelt jezelf, geniet , reist, en ga zo maar door. Kortom ieder mens leeft z´n leven maar staat verder niet meer bij veel dingen stil, je maakt dan erg veel aannames en gaat de goede en spannende dingen niet meer zien. Daarom moet je tijdens je leven bij elk contact, waar ook ter wereld, wie het ook is, hoe lang het ook is blijven afvragen wat je er van mee kan nemen. Bij een ontmoeting is veel toeval gemoeid, maak er dan ook gebruik van en sta open voor nieuwe dingen, ook al is die ontmoeting nog zo kort. Deze kleine bepalende ontmoetingen zijn passing ships. Het moet een reden hebben gehad dat ik hier terecht ben gekomen, ondanks alle tegenslagen zal ik leren dingen nog meer te waarderen zoals ze me aan komen waaien.

Op mijn stage gaat het goed. Hoewel ik lange dagen maak (van 9 tot 7 zonder pauze is eerder de regel dan uitzondering) zie ik dat alleen maar als een investering in mezelf om mijn visitekaartje uit te delen. Inmiddels al mijn eerste grote artikel over het koraalrif geschreven onder de titel ‘De wakkere wereld die onder water heet’ van twee pagina’s in het midden van de krant. De loftrompetten waren niet aan te slepen, zoveel complimenten heb ik daarover gekregen. Van zowel de chef, de eindredactie, medejournalisten. Dat gaf me echt een kick. Toen ik ’s ochtends de krant opensloeg was ik best een beetje trots op mezelf, af en toe moet je jezelf kietelen, daarna kun je weer kritisch op jezelf worden. Die vrouw van de Dierenbescherming heeft gemaild en gebeld dat ze het echt het beste artikel vond wat ze tot nu toe gelezen had in de serie, dus dat steek ik maar weer mooi in mijn zak. Het was door de opmaak ook echt super gedaan, ik had allerlei foto’s van koraal, vissen en andere dieren gezocht met leuk onderschrift, dat maakte het feest helemaal compleet. Natuurlijk had ik de trompettervis uitgekozen, een van mijn beste vrienden op dit eiland. Maar ook de Nassaubaars is aan bod gekomen. Deze worden geboren als vrouwtje, maar als ze groot worden dan zijn het opeens mannetjes. Dragqueenfishes noem ik ze al gekscherend. En wat te denken van het alom bekende zeepaardje. Als deze gaan paren bevrucht het mannetje het vrouwtje met eitjes. Als het vrouwtje haar steentje heeft bijgedragen dan is ze er klaar mee en dropt ze de eitjes weer bij het mannetje, die ze lekker mag gaan uitbroeden. Het kan dus wel dames! Alles wat ik schrijf is in principe vet omdat ik meer te bieden heb dan een naald in een dj-set of heel Ebay op het net. Ik heb ook nog een ander groot artikel geschreven over dat slechtzienden en blinden hier niet overal met hun geleidehond mogen komen. Ook die vrouw was zeer te spreken over het uiteindelijke resultaat, nadat ik het aan haar had voorgelezen omdat lezen moeilijk gaat als je ogen het niet doen. Ze vond het een ware ‘eye-opener’ om het maar eens grappig uit te drukken. Door deze artikelen heb ik het gevoel dat ik het nodige respect opgebouwd, nu kunnen ze niet meer om me heen. Ik begin journalistiek zowaar weer leuk te vinden. Komende zondag is er hier kindercarnaval, daar mag ik ook heen voor een sfeerreportage, dat kun je wel aan Ome Ruuth overlaten. Hopelijk komen mijn pedofiele trekjes niet boven drijven. Grapje, jullie kunnen je kind best alleen bij mij laten, mijn broer en zus kunnen dit met hun kleintjes beamen. KUSJE VOOR JULLIE NOOR EN ISIS!!! Nonkel maakt het allemaal goed alsie terug is.

Tot slot gaan we nog even lekker zweven met zijn allen. Ik nodig jullie bij deze uit om samen met mij op de wolk der oneindigheid te gaan zitten. Deze pedante rederijker is weer aan het dichten geslagen. Ik heb weer wat clicheetjes uit de bezemkast met woorden getrokken en die samengesmolten tot iets. Het houdt me van de straat moeten jullie maar denken. Gisteren is thuis trouwens.

Net als jij, zo niet dan toch

Kuddedier, jachtbeest of klapvee,
Loop maar lekker in de roedel mee.
Terug naar de wortel van je oorsprong
Daar is waar het allemaal begon.

Gebaseerd op een goedbedoelde lach
Of de werkelijkheid van een leugen
Zie ik de realiteit van iedere dag:
“Waar kan een mens zich nog op verheugen”

Want als morgen opeens alles anders is
En vandaag bestaat allang niet meer
Besef je je maar al te goed elke keer
Dat wat gisteren was iets is wat je mist.

Gegroet, the one that will make you feel better. O yeah!

O ja, binnenkort de kwalificatiewedstrijd van de Nederlandse Antillen tegen het nietige Nicaragua. Een absolute driepunten wedstrijd, ik ga sowieso als die mafkezen bij ons op het eiland komen. We gaan erop klappen!!! Maandag een interview met de directeur van de hoofdsponsor van het elftal dus als ik goed lik en slijm zit er misschien nog een speciale behandeling in.