TIC! (This is Curaçao!)

Hoiiii Jorannetjes van der Boom (Sloot) van me! Zijn we er nu klaar mee? Hebben we de volgende mediahype weer gehad. Buiten het feit dat het natuurlijk een belangrijk iets is, zijn we wel weer door onze vrienden van de journalistiek gevoed door een overkill aan soms nutteloze informatie. Laat die jongen lekker stikken in zijn eigen leugens, die komt echt niet meer aan de bak. Genoeg. Peter R de Fiets heeft zijn werk goed gedaan, hoewel ik hem ook af en toe een lambal vindt die op zijn eigen werk geilt, hij is ook niet altijd even netjes geweest. Als je vrienden met Cor van Hout (een van de Heineken ontvoerders en uiteindelijk geliquideerd in opdracht van zijn eigen zwager, ja jullie kennen hem vast wel, Willem Holleeder) dan ben je ook niet helemaal zuiver ook al pretendeer je op nationale televisie van wel. Ach ja, daar ben je journalist voor.

Het gaat goed met me. Erg goed. Zoals je in Amerika Super Tuesday, Superduper Tuesday of Tsunami Tuesday met de voorverkiezingen van de verschillende presidentsverkiezingen had, zo maak ik ook elke dag wel een tornado aan interessante informatie mee. Alsof orkaan Katrina in mijn hoofd zit. Ik zal proberen in chronologische tijdsvolgorde jullie bij te praten. We mogen trouwens een fles wijn opentrekken, de eerste maand zit erop. Na 2,5 week klote is het daarna alleen maar bergopwaarts gegaan. Passing ships, remember?

Vorige week vrijdag mijn eerste minister gesproken. Ook al ging dit over de voetbalwedstrijd van de Nederlandse Antillen, ik heb haar nummer! Iemand kopen? In ruil voor seks is alles mogelijk. Minister Leeflang van Onderwijs, Cultuur en Sport wilde wel even met deze jofele jodeljongen praten. Daarna nog twee gedeputeerden gesproken, waaronder vriend Corrupt alias Jan Fraudeer kortom niemand minder dan oud-gedetineerde nu gedeputeerde Anthony Godett. Die kerel mag wel eens een cursus logopedie nemen, ik had het gevoel alsof ik met een Swahili bewoner sprak. Tot slot als klap op de vuurpijl nog even met de premier van de Nederlandse Antillen gebeld, helaas kreeg ik haar voicemail. Deze natuurlijk wel ingeblaft maar dat boefje belde niet terug. Ik krijg haar nog wel! This is Curaçao!

Afgelopen weekend was ik twee dagen vrij, na drie weken van zes dagen knallen was dat een vooruitzicht waar ik erg naar uitkeek. Vrijdagavond, zaterdagavond en zondagavond van de kaart geweest als een gerecht wat niet meer op het menu staat. Lekker. Wat alcohol met je kan doen. Unleash the dragon. Free for the beast. De voeten zijn bijna niet van de dansvloer geweest. Vrijdagavond was ik iedereen kwijt, toen ben ik maar mensen met driedubbele tong in een auto aan gaan klampen of ze me naar huis konden brengen. Natuurlijk was dit geen probleem. This is Curaçao! Zondag was hier carnaval, volksfeest nummer 1. Ik ben zo in mijn element op de plek waar ik nu zit, het is echt een warm badje waar je in terecht komt. Ondanks dat de familie Mier geregeld in mijn studiootje voorbij kruipt is het best gezellig. Heb ik een beetje een huisdiermier hier. Ik heb wel twee vijanden gemaakt. En dat gaat ook niet meer goed komen, daar kan geen bloemetje van ‘Het spijt me’ tegenop, ook al komt Caroline Tensen persoonlijk. Dan gooi ik de deur meteen weer dicht. Er staat onder mijn studio een kooi met twee papegaaien erin. Leuk, dacht ik toen ik aankwam, mezelf herinnerend aan dat Herman Brood vaak Cor de Papegaai op zijn schouder had. Nee, dat is niet leuk. Ze zijn nog irritanter dan Albert Verlinde in het miljoenkwadraat. Die beesten kunnen ’s ochtends echt hun snavel niet houden. Rond zeven uur beginnen ze tegen elkaar te krijsen met een geluid waar je U tegen zegt. Omdat ze gevoederd willen worden. Daar word ik standaard wakker van, ook al heb ik vrij en ben ik bezopen als Lazerus in zijn goede oude tijd. Het lukt ze elke keer weer mijn grens van toegestane decibellen op te zoeken en daar ver over heen te gaan. Inmiddels al twee eieren naar die kooi gegooid maar daar geilen die beesten alleen maar op. Dan brult de een en gaat de ander daar twee keer harder over heen en dat kan die ander weer niet op zich laten dus die snerpt op zijn beurt weer een toontje hoger. Verschrikkelijk. Die beesten zullen nooit hoge ogen gooien bij DierenIdols. Dat kan deze Henkjan GausSmits wel in alle objectiviteit zeggen. Misschien dat ik binnenkort wel eens een broodje papegaai ga proberen. Ik ben niet de enige die zich groen, rood, geel ergert aan die kwakende kwekkerts. We hebben al een idee geopperd om brood te deppen in whisky en dat in die kooi te leggen. Ook rattengif is al in me opgekomen, of de kooi ‘per ongeluk’ openzetten, ware het slot wat erop zit lastig is open te krijgen ‘per ongeluk’. De Partij van de Dieren heeft definitief mijn stem verloren, mochten ze daar ooit nog op willen rekenen. Vanaf nu ben ik antipapegaai. Ik ben redelijk klaar met die snaveltjes. Geef mij maar mijn vertrouwde Aaf de Snavel thuis, die kan ik nog een beetje temmen en onder de duim houden.

Afgelopen maandag nog op de drempel gestaan om mee te gaan met het Antilliaanse voetbalelftal om de wedstrijd uit tegen Nicaragua te bezoeken. Ik kon voor een ‘special price’ mee de chartervlucht. Ik heb echt lang zitten wikken en wegen, nog wat informatie bij diverse mensen aan het thuisfront ingewonnen maar uiteindelijk toch besloten het niet te doen. Het was me toch teveel geld (een maand huur hier in Curaçao) en je zou echt een dag lang van hot naar her gebracht worden zonder ook echt iets van Nicaragua te zien. Een anonieme weldoener (Snip, bedankt!) in Nederland wilde me het geld nog wel lenen wat ik binnen een jaartje terug kon betalen maar dan kies ik er toch voor leuke dingen te gaan doen als mijn meisje komt. En het was ook onmogelijk een perskaart te ritselen dus journalistiek gezien kon ik alleen maar een sfeerverslag van de supporters maken in plaats van dat ik onze eilandjongens kon interviewen. Uiteindelijk bleek die chartervlucht wegens gebrek aan belangstelling ook niet door te gaan, wat mij als voordeel gaf dat ik mijn eerste artikel op de voorpagina met Ruuth Verhoeff heb weten te krijgen. Ik was al op weg naar huis toen de chef redactie mij belde dat hij had gehoord dat het feest niet doorging. Ik zei toen: ,,Ik kom eraan!” Hij: ,,Huh, ok, relaxt!” Dus ik met 120 km per uur over de ring door rood licht (This is Curaçao) terug naar de redactie en de directeur van het verzekeringsbedrijf dat de vlucht organiseerde gebeld om het verhaal bevestigd te krijgen. Die directeur kwam uit Twente (ik had hem al eerder geïnterviewd en toen bleek dat we met een aantal dingen op dezelfde lijn zaten) en hij mocht mij dus hij babbelde als een Brugman die bruggen bouwt als Rietveld dat deed met huizen en Mondriaan met schilderijen. Hoppa, primeur in de pocket, pagina 1 ging met mij mee. En weer wat goodwill gekweekt door terug te komen terwijl ik eigenlijk vrij was. De werktijden van een journalist zijn niet aan te geven, gehge. Elk nadeel heeft uiteindelijk weer een voordeel zou Marco van Basten (of was het iemand anders? :)) zeggen. Als de Nederlandse Antillen thuis spelen wordt er wel een perskaart voor me geregeld en dan kan ik dicht op de groep zitten en nog een sportjournalistiek verhaal in elkaar draaien. Iemand nog een vraag die hij altijd al aan Robin Nelisse (aanvoerder Antilliaans elftal) willen stellen? Ze hebben trouwens de eerste wedstrijd met 1-0 gewonnen, dus thuis maken we de klus af. En als ze daarna de tweestrijd tegen Haïti moeten afwerken wil de hoofdsponsor weer een chartervlucht regelen dus wie weet dat ik dan wel meega. Hou jullie op de hoogte.

Zoals ik al zei gaat het goed op mijn stage. Ik ben echt druk, ondanks de Antilliaanse mentaliteit. Deze week wel een dag vrij geweest, woensdag. Zijn we naar een strandje geweest wat zou in de bounty-reclame mee had kunnen doen. Het was zo ongelofelijk mooi, echt. Die lichtblauwe zee die voor je pupillen heen en weer flaneert en uitnodigt er meteen in te springen. Het water wat lekker lauwtjes rondom je tenen danst en je plezierig kippenvel van genieten bezorgd. Ik had een snorkel gekocht omdat ik nog altijd de stille hoop heb de snorkels onder water tegen te komen. Ik ben niet voor niets een Tuuther (jeweetwel die groene snorkel die niemand verstaat, daarom schrijf ik ook verhalen, tuuth tuuth). Maar dat water is zo mooi woorden zouden tekort schieten, inmiddels al de eerste slangen onder water gezien (buiten de brilslang die in mijn zwembroek bivakkeert), interessante beestjes. Die dag lekker gebakt als een visje in de frituur en ik word bruiner en bruiner.

Ik ben inmiddels ook bezig met mijn afstuderen. Huh, Ruuth die gaat afstuderen? Dat mag ook wel op de voorpagina van de schoolkrant lijkt mij!! Jawel, het gaat er toch echt van komen, joepie! En daar wilde ik jullie hulp ook even bij inroepen. Of het te zweverig is of niet, maar ik heb het idee opgevat om een zevental grote diepte interviews te houden met als thema ‘De filosofie van het denken’. Ik wil een zevental prominente mensen interviewen die echt iets voor Curaçao hebben betekent. Politici, weldoeners, vastgoedmagnaten, schuinsmarcheerders, flippo’s. En dan wil ik ze, na de vier klassieke deugden van Grieks filosoof Plato vier onderwerpen voorleggen. Een deugd kan een positieve eigenschap zijn die je zelf onder controle kunt houden. Zelfbeheersing, moed, persoonlijkheid en macht. Dat wil ik uitwerken in een serie grote verhalen, natuurlijk eerst grondig onderzoek doen en het allemaal goed opzetten maar ik vond het wel een leuk ideetje. Laat jullie licht er maar opschijnen, brand het af, geef me tips of steek me een veer in mijn reet. Hoe meer mensen hun visie geven hoe beter ik het uiteindelijke resultaat kan krijgen, mits ik van mijn chef natuurlijk groen licht krijg het uit te gaan werken. This is Curaçao, alles is mogelijk. Wat ik nog wel lastig vind is nieuwsgerelateerde dingen bedenken. Ondanks het feit dat ik me heb ingelezen als een boekenworm weet ik het nieuws van de dagelijkse dag nog niet goed. Maar dat komt wel, ik geef mezelf de tijd. En ik krijg de tijd.

Aankomende dinsdag, (als papa jarig is hiep hiep hoera sturen jullie allemaal ff een kaartje naar de Van Wijnbergstraat in Bennekom?) ben ik uitgenodigd door een grote bank hier om mee te gaan met een groot zeilschip. Lekker met de snelle jongens (vlotte babbels) van de bank netwerken en contacten leggen onder het genot van een oesters (als die jongens zich maar in kunnen houden ondanks deze lustopwekkende legale genotsmiddelen, ik doe mijn kuisheidsgordel in ieder geval om en stop een kurk in mijn poepertje), redsnapper, kingfish, barracuda en goede wijn. Kijken of we nog wat nieuwtjes uit hun kunnen trekken. Hopelijk word ik niet zeeziek. Hihi. En anders kots ik ze gewoon onder, is ook weer een leuk nieuwtje. Ik zie de kop al: ‘Knappe, intelligente, sociale journalist kotst bankdirecteur onder in poging tot discussie’.

Gisteren was Jeroen van der Sloot (Boom) van de nummer 1 hits ‘Jij bent zo’ en ‘Een Wereld’ hier, dolle pret, zie de foto’s. Echt mijn pakkie aan. Gezelligheid kent geen tijd, this is Curaçao. Oja, die pukkel op mijn gezicht is een mug die het niet na kon laten zijn stempel op mijn bekkie te drukken. Het is gelukt, muggen stinken.

Nou mensen, ik stop er weer mee. Volgende keer meer. Het was weer een bevalling van jewelste.

Dikke kus, rock ’n roll Rudeboy

PS ik heb laatst een directeur van een natuurpark geïnterviewd die als voornaam Adolf had. Ik schoot in de lach, gelukkig mocht ik hem Dolfi noemen. Echt waar! Je maakt wat mee op zo’n eiland!!