Criminele praktijken & poko poko-mentaliteiten

Schop me tot ik een geweten heb, maar ik heb me aan criminele praktijken gewaagd. Het vagevuur zal mij resten na deze gewetenloze schurkenactie van mijn kant. Ik moet het opbiechten want ik loop er al te lang mee rond. God straft onmiddellijk en een gesloten boek kan ik niet zijn. Ik schrijf, dus ik blijf. Wattan? Ik heb een deuk in iemands auto gereden en ben pardoes bewust doorgereden. Ik was met iemand schoodbappen aan het doen bij de plaatselijke supermarkt en had even daarvoor nog stoer als een Viking lopen opscheppen dat ik nog nooit een deuk in een auto had gereden. Die kras die ik op die ene auto (geen namen in verband met nog niet verjaarde zaak) daarbuiten gelaten. Maar ik reed achteruit en mijn dode hoek was tegelijkertijd ook mijn blinde hoek, alsof Stevie Wonder achter het stuur zat. Hop, zo tegen de voorkant van een onschuldige auto aan. Meteen gierde er van alles door me heen: elektrische stoel, zo’n metalen bal om mijn voet, Bangkok-Hilton tussen de she-males die toevallig op blonde knappe brulaapjes vallen die toevallig Ruuth-met TH heten in plaats van Machiel Kuijt, in één cel met T-Bag, Scofield (lekker hmmm) en Linc the Sinc (rrrrr tijger) en daarna uitbreken en weer gevangen raken en weer uitbreken en weer gevangen raken en weer uitbreken en weer gevangen (snappen jullie het nog, www.prisonbreak.com) und so weiter. Nouja, dat was een beetje fantasie maar het ging me meer om de rake knaken die ik zou moeten betalen als schade. Dus ik in een ‘split second’ de auto in zijn drive gezet en volle kracht vooruit gegaan. Mijn auto had niks (de bumper heeft zich kranig verweerd, lang leve de familie Bumper) maar ik heb me wel de hele avond echt zwaar klote gevoeld. Gelukkig ging het na een aantal biertjes in combinatie met meneer whisky cola wel weer een beetje, maar het blijft een flikkerstreek van me. Ik zat er echt mee in mijn maag zoals met een slechte tosti met bedroven kaas op een brakke grauwe zondagmiddag. In Nederland zou ik zoiets nooit doen, daar ben ik iemand bij wie normen en waarden hoog in het vaandel staan. Zullen we maar overschakelen op iets leuks?

Laatst in een cafeetje hier geweest, TMF café. Erg origineel hadden ze ook het TMF logo, dus dat begon al voortvarend. Wat je daar kon doen was niks minder dan karaoke zingen!! En jawel, hij is gegaan hoor! Een valse kraai in de vorm van een specht zonder stembanden zingt nog beter, maar als je Guus Meeuwis – Het is een nacht doet dan krijg je het publiek wel mee. Of niet. Ghgehgehge, ik blijf oefenen. Idols 2009 gaat met mij mee!

De hoogste berg van het Koninkrijk der Nederland is geconfisqueerd. 472 meter schoon aan de haak. Vorige week zaterdag zijn we met vier auto’s op pad gegaan om deze gigant eens een lesje te lezen en een lesje te leren lezen. Jammer dat we met twee auto’s bij de plek van bestemming aankwamen. Wat is er dan met die andere twee auto’s gebeurd? Zijn die verdwenen in de Caribische Bermudadriehoek (voor de mensen die niet weten wat dit is, Google maar eens en je zult versteld staan wat je ogen voor voeding krijgen)? Er heeft een ongelukje plaatsgevonden, Jos Verstappen zou trots op ons zijn hoe deze wagen in de grindbak geparkeerd is. Ik doe er lollig over omdat niemand blijvende schade eraan heeft overgehouden hoewel iemand hier uit voorzorg wel een nachtje in het ziekenhuis heeft gelegen. Maar inmiddels fladdert zij ook weer vrolijk rond als een vlindertje. Wij besloten om toch door te gaan, met toestemming van de brokkenpiloten en daar aangekomen was het beeld eigenlijk vet mooi. Check de foto. Het was vijftig minuten klimmen, af en toe waande ik me echt een slingeraap door de jungle want het was redelijk behelpen door de smalle paden. Vooral het laatste stuk was redelijk intiem, ik moest echt 1 met de rotsen worden om de top te kunnen halen maar daar aangekomen was alles zeker de moeite waard. Check de foto. Daarna zijn we naar Playa Forti gegaan, dat is op het Westpunt (Westside flavour) van Curaçao. Daar heb je een klif waar je vanaf kunt jumpen. Nu word ik al hoogteziek als ik balanceer op een bierkratje (onder welke omstandigheden dan ook), maar ik schat dat het toch zeker een meter of twintig was wat je naar beneden moest springen alvorens je met een smak op het water klatste. Check de foto hoe hoog. Maar ik heb het gedaan hoor. Als een parachutist zonder parachute sprong ik naar beneden de afgrond in. Wat me restte was het woelige water wat als beton aanvoelde toen mijn billen ermee in aanraking kwamen. Een bed vol donsveren is toch beter. Maar het was wel erg kicken. Ik ben meteen nog een keer gegaan, in plaats van een nymfomaan was ik dus een kliffomaan geworden. Daarna hoorde ik dat twee weken eerder een meisje was gesprongen en twee nekwervels had gebroken. Toen dacht ik wel ff van: ksfljkjklsfdjhjsfvhjfgrekjjklvfkhgkgjfvfkl;jgfdkjl;vfjlkvfljkg!!!?!?! Een dag later leek het er ook op alsof er op mijn dijbeen een invasie van honderd smurfen neer was gedaald, zo blauw was de plek die ik herbergde op mijn dijbeentje. Jaaaa, zielig hé?

Rederijkers van me! Ik zit hier alweer ruime 2,5 maand. Een greep van dingen die nog gaan gebeuren waarschijnlijk:

• Ik heb aankomende vrijdag een interview met Churandy Martina (check: www.churandy.com) , de snelste sprinter van het Koninkrijk (hij heeft een keer de tweede snelste tijd op de 100 meter aller tijden gelopen wel met 100 km wind per uur in zijn rug maar fuck dat die kerel is fucking snel vogel met een extra paar vleugels), afgevaardigde van de Antillen voor de Olympische Spelen en potentieel medaille kandidaat. Dit in het kader van mijn Olympische portretten die ik ga schrijven. Maar ik ga hem zeker even uitdagen, ik denk dat als ik tien meter heb gesprint hij al over de honderd is.
• Ik ben gevraagd voor een freelance opdracht door de directeur van het Nederlands Antilliaans Olympisch Comité. Bedoeling is dat ik een nieuwsbrief ga schrijven, in ruil voor geld.
• 26 maart moeten onze jongens tegen Nicaragua voor de return en ik mag het allemaal gaan verslaan. Dat betekent dus lekker lullen moet voetballers over voetbal. Dat betekent dus dat ik in de week vooraf als de jongens aan het trainen zijn, ik een groot wandelend orgasme ben.
• Via mijn Leve de Letteren! nicht Larissa hoogstwaarschijnlijk een telefonisch interview met Brian uit de Gouden Kooi. Hij is Antilliaan en zeker kanshebber op de hoofdprijs.

Ik kreeg gisteren een mailtje van mijn stagebegeleider en zal even citeren: ,,ik kan uit de hoeveelheid gemailde pdf-jes in ieder geval opmaken dat het werk journalistiek gevarieerd is en de hoeveelheid bepaald niet te herleiden tot een 'poko-poko' mentaliteit.’’ (noot: poko poko betekent rustig, rustig) Verder: ,,(Maar dat had ik ook niet van je verwacht!)
Verwacht je van mij nog inhoudelijk commentaar op de gemailde teksten of zeg
je 'for your information'? Wat ik al lezend in ieder geval ontwaard heb, is
een vlotte schrijfstijl en het beheersen van verschillende journalistieke
genres die passen bij het beschreven onderwerp (verslaggeving, features,
interviews) (Dit dan inclusief fotografie en bijbehorende bijschriften).
Kortom: op afstand niets mis mee.’’ In de zak ermee, holadijee!

Tot slot nog iets typisch Antilliaans. 1 mei is de dag van de Arbeid. Wat? Ja, de dag van de arbeid. Alle rode rakkers die SP, PvdA(nus) stemmen zullen nu ja-knikkend denken van: o ja. Maar dat is dus een dag die hier flink gevierd wordt. Gelijk hebben ze. Dat betekent dus een vrije dag voor het eiland. Voelen jullie de maar al komen? Ik wel hoor. Alleen dit jaar valt dus ook op dezelfde dag hemelvaartsdag. En dat is sinds 1913 niet meer gebeurd. In Nederland zou men zeggen: hè wat jammer nou, nouja heeft de baas geluk en de werknemer niet, we gaan verder. Hier is het al voorpaginanieuws geworden dat er een wetsvoorstel ingediend gaat worden, wat natuurlijk goedgekeurd gaat worden, dat zowel donderdag 1 mei als vrijdag 2 mei iedereen vrij krijgt. This is Curaçao!! Er wordt dus een extra vrije dag gecreëerd. Wat betekent dat Ruuth volgende week woensdag (vrije dag gekregen omdat ik er nog redelijk wat over heb), donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag vrij is!! Met een kanttekening dat ik vrijdag, Goede Vrijdag, wel een interview met Churandy Martina heb. Maar dat duurt hoogstens een uurtje en dat vind ik zelfs leuk om te doen. Investeren noem ik dat. Investeren is net als vissen, op een gegeven moment heb je beet.

Het leven lacht, ik lach terug, ik kijk in de spiegel en ben gelukkug.

Veel groeten, zonder te moeten.

De opvolger van Fidel Castro, RUUUUUUUUTHJE!!