Incredible India

Incredible India,

De slogan waarmee de regering mensen naar India probeert te lokken. Ze hadden er net zo goed Insane India van kunnen maken. Sommigen zijn in hun gedrag echt bizar. Neem bijvoorbeeld het rijgedrag, vergeleken bij hoe sommige gasten rijden is Leipo de Clown maar een achterlijke burgerlul. Al meerdere malen als we in een rickshaw of bus hebben gezeten heb ik mijn leven voorbij me zien flitsen maar keer op keer is er wonder boven wonder niks gebeurd. Dat er nog geen Indier in de Formule 1 rijdt, is mij een raadsel. Bussen schuren langs elkaar heen als je een berg oprijdt en we snoerden langs de rand van de afgrond en er kon geen speld meer tussen maar ik leef nog!

Maar mensen, ik ben er. Ik leef nog, en we rocken enorm. De Delhi-belly heb ik al gehad, ik ben echt een paar keer flink ziek geweest. Overgeven en aan de schijt, ik voel me helemaal thuis hier.

Je kunt de mensen opdelen in verschillende categorieen: mensen zijn oprecht geinteresseerd, mensen zijn oprecht geinteresseerd met bijbedoelingen, mensen zijn geinteresseerd omdat je een wandelende portemonnee bent, mensen willen iets van je. In Delhi aangekomen begon het al. Wat een drukte. Je hebt wel eens op het voetbalveld dat je denkt: voetbal ik nu tegen 22 man in plaats van 11? In Delhi ben je continu in strijd met zo'n 9,5 miljoen anderen die allemaal wel iets van je willen. Desalniettemin mag dat de pret niet drukken. Mijn reisgenote (Marlou) en ik besloten om zo snel mogelijk Delhi te verlaten en de nachttrein naar Ajmer te pakken. Nou lieve mensen, iedereen heeft het wel over de Elfstedentocht van 1963 maar deze treinrit kan ook zonder pardon in het rijtje komen van koudste nachten allertijden. Alle memagies, het was waarschijnlijk de meest verschrikkelijke nacht uit mijn leven. Ik dacht serieus dat de trein richting de Zuidpool ging. Wat hadden we het koud. En iedereen had een dekentje, maar wij lagen te bibberen en te beven als ijspegels. En toen gebeurde het, mijn buikje rommelde al wat. Waarschijnlijk heb ik verkeerd eten gegeten. Hoewel ik echt heb opgelet ben ik toch de mist ingegaan met waarschijnlijk gewassen fruit. In de trein ging het los, ik werd ziek en had de reizigersdiarree te pakken. In een trein die heen en weer gaat als een boomtop die windkracht 12 pakt en dan op je hurken mikken in een gat is niet de meest fijne plek om je eerste ziektebeeld te overkomen.

Toen we de trein ingingen, met 2 rugzakken om, werd ik trouwens gerold. Opeens was ik mijn portemonnee kwijt, met alle pasjes. Gelukkig had ik het meteen door in alle tumult en ik greep het desbetreffende jongentje meteen naar de strot en sommeerde hem mijn portemonnee terug te geven of anders een brute faceplant te ondergaan. Hij zei dat de portemonnee op de grond lag, maar ik wist wel beter. Wat wel tof was, dat de hele trein voor me opkwam, het jongentje werd nog net niet met pek en veren weggebonjourd. De mensen wilden dat ik hem zou slaan, maar na zijn niet welgemeende excuses dacht ik: fuck him, bad karma.

Marlou, we hebben het erg gezellig, en ik proberen een strak reisschema aan te houden: 2 dagen ergens blijven en dan weer verder. In 9 dagen tijd hebben we dan ook veel gezien, teveel om jullie nog mee lastig te vallen, dat komt wel in de aanstaande roman die geschreven gaat worden (no doubt). Maar een tempel zien, een berg beklimmen, goed eten, we hebben het allemaal gedaan. Qua wildlife ook nog het een en ander gezien: krokodil, apen, otters, beren (hoi beer).

Soms is er elektriciteit, vaak ook niet. Vaak is er geen warm water, soms ook wel.

Het reizen is echt supergoedkoop: voor 3 euro zit je al 400 km verder. Dat je daarvoor 8 uur in een lokale bus moet trotseren laten we even buiten beschouwing. Bij elke hobbel in de weg is het alsof je richting de maan wordt gelanceerd.

Als het meezit heb je in India een bus met slechte vering en een goed wegdek. Het is normaal dat bussen en slechte vering hebben en dat het wegdek lijkt op het kraterlandschap van Mars.

Koeien zijn heilig, daar mag niet aan getoornd worden. Laatste bestierde een koe het restaurant waar we aan het eten waren. Zaten we rustig van onze vegetarische maaltijd te genieten ging opeens de deur met een smak open. En een paar seconden later zag je de natte neus van een koe om de hoek. Die kreeg even wat te eten en koeieneerde weer rustig verder.

Ik heb echt veel inspiratie om dingen te vertellen, maar dat komt wel. Ik heb mezelf een aantal dingen voorgenomen:
* geen nieuws volgende de komende drie maanden op internet
* mijn baard niet scheren
* vegetarisch leven (is trouwens niet een bewuste keuze, ik zit niet echt te wachten op een broodje hond, die ze hier trouwens wel serveren dus Samson oppassen anders eet ik jou en Gertje op).

What important is in life is life, not the result of life.

Trouwens, ben op advies begonnen in de biografie over Steve Jobs. Fuck wat een held zeg.

Komende tijd liggen Jaipir en Mumbai (Bombay) op de route. Daarna richting het noorden om wellicht een ashram in te gaan om vervolgens Nepal aan te doen.

Bedankt voor alle coole berichtjes, ik check internet niet te vaak (afkicken van de infobesitas) maar als het jullie berichtjes lees dan zorgt dat wel voor een warm gevoel. Keep it that way!

Love.

Ruuth