Het recht van de toeter

Als ik voor elke keer dat er iemand hier zijn toeter indrukt 10 rupee (is ongeveer 16 eurocent) zou krijgen, dan zou ik inmiddels Bill Gates naar de loef steken qua fortuin. Er wordt zooooo fucking vaak getoeterd, ik heb tijdens mijn busrit door de bergen een half uur geteld en we zijn 23 auto's tegengekomen en ik heb 420 toeters geteld. Terug in Nederland maar even de oortjes uit laten spuiten. Je hebt drie soorten toeters heb ik geanalyseerd: de lange, korte en middellange toeter.

De lange toeter geldt voor: yooooo, ik kom eraan, laat me er langs maat!

De korte toeter geldt voor: Get outta my way, ook al rijd ik op jouw weghelft!

De middellange toeter geldt voor: oprotten kalf, we zitten nog maar een paar meter van een frontale botsing af!

Maar mensen: ik zit op 1/3 van mijn queeste! Het gaat lekker de lekker!

Marlou en ik zijn in goed overleg uit elkaar gegaan, misschien dat we in het noorden of in Nepal elkaar nog treffen, vooralsnog bevalt het alleen reizen helemaal goed. Het is voor haar niet makkelijk om met een dominant baasje op pad te zijn en dit is een prima oplossing.

Na Mumbai hebben we de bus richting Goa gepakt, dat zou 14 uur duren maar werden er plotsklaps 21. We hadden een sleeperbus geboekt en toen ik binnenstapte dacht ik eindelijk: comfortabel plekkie, daar red ik me wel mee. Totdat iemand opeens zijn rugtas ook op mijn plek legde, Jenal die Indier, bleek dat we met zijn tweetjes romantisch op een bedje lagen. Prima kerel overigens.

Maar Goa is een beetje het Costa Brava van India. Heel veel rijke, irritante, Russen en altijd goed weer. Prima voedsel en lekker strandhangen...dat hebben we ook flink gedaan en ik ben weer een tintje bruiner. Wat apart is: wij doen ons best bruiner te worden, maar die Indiers vonden juist mijn bleke (tot voor kort) huid zo mooi. Omgekeerde wereld dus. Helaas waren er rond de tijd dat wij in Goa (Arambol) waren lokale verkiezingen waardoor de stad twee dagen werd drooggelegd...geen alcohol dus. En stil dat het was, opeens zijn de gesprekken een stuk minder interessant. Hehe. Na de verkiezingen ging het vat weer open, dus enige vorm van schijnheiligheid is zeker op zijn plaats. Goa was ook de plek waar ik een Tibetaanse massage heb gepakt, het voelde alsof ik uit elkaar werd getrokken maar man man wat goed zeg.

Op het strand in Goa zijn ook mensen actief die je via je strandbedje van alles proberen aan te smeren. En er zijn ook vooral veel kleine, lieve kinderen die assertief als de neten zijn en bij je op bed zitten voordat je het weet. Ik heb een paar kettinkjes gekocht en na een paar dagen was ik wel uitgekocht bij ze (ja, ik ben een paar keer goed afgezet...1x heb ik zelfs 2 euro teveel betaald....H-E-L-P). Maar dan ging ik in plaats van kettingen ijsjes voor de meisjes kopen en voor je er eentje had uitgedeeld stond hald Goa al om mijn lichaam te cirkelen, mekkerend voor ijs. En dan wilde ik ze een waterijsje geven (goedkoopste), maar nee hoor...de dames wilden allemaal de duurste chocoladecornette (van 50 cent).

Na Goa werd het de trein naar Kerala, de provincie die wordt omschreven als God's Own Country. In de trein kwamen we tegenover een familie te zitten die hartstikke vriendelijk was en hoewel ik net een bord rijst ophad, werd voor ons gretig opgeschept toen het diner aanbrak voor hen. Natuurlijk kun je daar geen nee tegen zeggen en mijn lippen stonden in brand alsof er een leeuw door een vuurhoepel sprong. Elk boertje daarna was net alsof ik een levende aansteker was.

In Kerala begonnen in Cochi, daarna afgedaald naar Allepey. Je hebt hier de zogenaamde Backwaters (voor foto's zie binnenkort mijn facebook) en ik heb een drie uur durende boottrip gedaan...heel luxe in mijn eentje. Ik lag op zijn bed, waar Keizer Karel ook altijd op lag...druiven te eten, en zo ben ik dus drie uur lang als een prins rondgevaren. Zoooo gruwelijk mooi, elk woord wat ik nu nog meer eraan zou besteden zou teveel zijn.

Gisteren een boot genomen naar Kottayam, een plaatsje 3 uur varen van Allepey. Ik kwam aan en een rickshawdriver vroeg of ik misschien bij zijn gezin wilde slapen. Een echte Indiase ervaring dus ik ben met hem meegegaan naar de middle of nowwhere. Het was een, hoe zal ik het omschrijven, interessante ervaring. Leji, de rickshawman, had een nogal open relatie met zijn vrouw en toen ik 's nachts lag te slapen kwam er opeens iemand naast me liggen. Ik wist niet hoe snel ik me om moest draaien. Ook weer eens meegemaakt, stichting Slachtofferhulp hoeft vooralsnog niet ingeschakeld te worden.

Morgen volgt een trekking/ hiking tocht in een national park hier waar er nog tijgers in het wilde rondlopen. Kans is alleen wel uiterst klein deze krijgers van de jungle te oogcontacten maar je weet het nooit. In Australie heb ik ook ooit samen met paps en mams oog in oog gestaan met een zeldzamen Cassuaris dus wordt vervolgd!

Dikke kus allemaal en hou de billen droog!

Ruuth